بررسی میزان شیوع، نوع و عوامل آسیب زا در تکواندوکاران باشگاههای شهر تبریز

هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان شیوع، نوع و عوامل آسیب زا در تکواندوکاران باشگاههای شهر تبریز است. روش تحقیق توصیفی- همبستگی از نوع گذشته نگر بود.جامعه ی آماری تحقیق 219 نفر از تکواندوکاران باشگاههای شهر تبریز که از میان آنها 138نفر بر اساس جدول مورگان بصورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه ی محقق ساخته ای است که بر اساس آلفای کرونباخ برای علل بروز آسیب 873/. و برای میزان آسیب ها794/. در زمینه ی اندازه گیری میزان شیوع، نوع و عوامل آسیب زا در تکواندوکاران تدوین شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی خی دو(x²) و ضریب همبستگی اسپیرمن با استفاده از نرم افزار spss17 انجام گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین میزان شیوع آسیب در عضلانی – وتری صورت گرفت و بیشترین نوع آسیب مربوط به کوفتگی (89/52 )درصد بوده است. مهمترین علل عدم آمادگی جسمانی (55/48 )درصد و گرم نکردن کافی بدن (5/35 )درصد بود. همچنین نتایج نشان داد که بین میزان شیوع آسیب و سن(p=./.1,r=./579) و همچنین بین میزان شیوع آسیب و سابقه ی ورزشی (p=./.1,r=./507) رابطه ی معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان دادند که بین درجه ی کمربند و میزان بروز آسیب(p=./.1,r=./601) و همچنین بین درجه ی کمربند و نوع آسیب(p=./.1,r=./491) رابطه ی معنی داری وجود دارد.